کمک فنر

چرخ‌های خودرو همواره با جاده در تماس هستند و هنگام عبور از روی ناهمواری‌ها و دست‌اندازها ارتعاشاتی را ایجاد می‌کنند. این ارتعاشات باعث می‌شوند که فنر خودرو فشار و کشش بیشتری را تحمل کند. فنر این انرژی را به توپی سر کمک فنر خودرو انتقال می‌دهد. این قطعه نیز به نوبه خود انرژی را به میل کمک و پیستون داخل کمک فنر ارسال می‌کند. پیستون با حرکت در داخل محفظه‌ای که دارای سیالی مخصوص (معمولا روغن) است، سعی می‌کند این سیال را فشار دهد. اما چون سیال تراکم‌پذیر نیست، پیستون باید با مقاومت زیادی روبه‌رو شود. برای کاهش این مقاومت، سیال از طریق سوپاپ‌های ریز پیستون به قسمت دیگر محفظه جابه‌جا می‌شود. این جابه‌جایی سخت باعث مصرف بخش عمده‌ای از نیرو و تبدیل آن به گرما می‌شود. در نتیجه، حرکت پیستون و میل کمک کنترل و ضربات به بدنه و سرنشینان خودرو کمتر منتقل می‌شود. اگر بخواهیم بیشتر به جزئیات بپردازیم، باید بگوییم در حرکت کمک فنر ماشین دو سیکل تراکمی و انبساطی رخ می‌دهد که بسته به جهت حرکت پیستون تعیین می‌شوند. وقتی پیستون به پایین می‌رود، سیال زیر آن فشرده می‌شود و سیکل تراکمی انجام می‌شود. این سیکل وزن نامعلق خودرو را کنترل می‌کند. وقتی پیستون به بالا می‌رود، سیال بالای آن فشرده می‌شود و سیکل انبساطی انجام می‌شود. این سیکل وزن معلق خودرو را کنترل می‌کند. مقاومت در سیکل انبساطی بالاتر از سیکل تراکمی است.

این نوع کمک فنر که از روغن به عنوان سیال استفاده می‌کند، دارای پیستون‌هایی با اندازه متفاوت سوراخ‌ها است. وقتی کمک‌ فنر فشرده می‌شود، روغن از سوراخ‌های بزرگ‌تر پیستون عبور می‌کند. ولی وقتی کمک فنر باز می‌شود، روغن از سوراخ‌های کوچک‌تر پیستون جریان پیدا می‌کند. این امر باعث می‌شود که کمک فنر هنگام فشرده شدن با مقاومت کمتری روبرو شود و ضربه را بهتر جذب کند. اما هنگام باز شدن، به دلیل مقاومت بالاتر، جذب نوسانات بهینه‌تر انجام می‌شود.

این نوع کمک ‌فنر خودرو هم روغنی است و یک کیسه‌ لاستیکی دارد که با گاز نیتروژن فشرده پر شده است؛ این گاز باعث می‌شود روغن هنگام انتقال به بخش پایینی سیلندر هوا نگیرد و کف نکند. برای جلوگیری از ترکیب شدن نیتروژن و روغن، از کیسه‌ لاستیکی استفاده شده است.

این کمک ‌فنرها با استفاده از سنسورهایی که در آنها تعبیه شده است، می‌توانند ضریب میرایی خود را بر اساس شرایط مختلف تغییر دهند. این سنسورها اطلاعات مربوط به سرعت، شتاب و نیروهای وارد بر خودرو را دریافت و تحلیل می‌کنند. سپس با کنترل باز و بسته شدن سوپاپ‌های ورودی و خروجی، مقدار هوا یا روغنی را که در کمک ‌فنرها جریان دارد، تنظیم می‌کنند. این کار باعث می‌شود که خودرو در انواع شرایط جاده‌ای، نرمی مناسب را حفظ کند و پایداری بالایی در رانندگی داشته باشد. این کمک فنرهای خودرو قادر هستند در کسری از ثانیه، میزان نرمی یا سفتی خود را تغییر دهند.

این نوع کمک‌ فنرها از یک اهرم برای انتقال نیروی فنر به داخل کمک استفاده می‌کنند. وقتی اهرم تحریک می‌شود، پیستون در سیلندر به سمتی حرکت می‌کند و روغن را به سمت دیگر انتقال می‌دهد. این حرکت سبب می‌شود که روغن در رفت و برگشت پیستون از سوراخ‌های با اندازه‌های مختلف عبور کند. در حالت رفت، سوراخ‌های بزرگ‌تر و در حالت برگشت، سوراخ‌های کوچک‌تر برای جریان روغن استفاده می‌شوند.