چراغ جلو

وقتی از سیستم روشنایی اتومبیل‌ها صحبت می‌کنیم، در واقع داریم از سیستمی حرف می‌زنیم که شامل چراغ جلو، فلاشرهایی در جلو و عقب و کنار و حتی گاه سقف خودرو و نیز چراغ‌ عقب و… است. این سیستم ایجاد شده است تا هم مسیر را برای کاربر اتومبیل روشن کند، هم باعث تشخیص اتومبیل توسط دیگران شود و هم پیام‌هایی به دیگران مخابره کند که این اتومبیل چه اندازه‌ای داشته و چه سرعتی دارد و در چه موقعیتی در حال حرکت است. این پیام‌ها برای خودروهای دیگر مخصوصا وقتی که خیابان‌ها شلوغ بوده و سرعت بالاست، اهمیت زیادی دارد. به این منظور نیز سعی شده است که در سراسر جهان، از رنگ‌هایی مشخص و استاندارد به این منظور سود برده شود تا کاربران اتومبیل سرگردان نشوند و تکلیف روشن باشد.

1. چراغ‌های بزرگ جلو
2. چراغ‌های مه‌شکن
3. چراغ‌های کوچک جلو
4. چراغ‌های خطر
5. چراغ‌های ترمز
6. چراغ‌های دنده عقب
7. چراغ‌های راهنما
8. چراغ‌های پلاک خودرو
9. چراغ های‌جانبی (پارک)
10. چراغ‌های عقب خودرو

1. چراغ‌های نقشه‌خوانی (سقف)
2. چراغ‌های صفحه نشان‌دهنده‌ها و پنل جلوی راننده
3. چراغ جعبه داشبورد
4. چراغ صندوق عقب
5. چراغ مطالعه سرنشین عقب

 غالبا کاربران اتومبیل سعی می‌کنند از این نور استفاده کنند. آن‌ها برای روشن کردن سطحی که دارند روی آن رانندگی می‌کنند، از این نور استفاده می‌کنند. خوبی‌اش هم در آن است که مشکلی برای رانندگان یا عابرانی که به سمت اتومبیل می‌آیند ایجاد نمی‌کند؛ این‌طور که باعث شود تا چشمان‌شان به واسطه نور زیاد خیره بماند و نتوانند درست ببینند.

نور بالا هم در بخش روشنایی جلویی اتومبیل استفاده می‌شود. البته این نور در مواقعی مورد استفاده قرار می‌گیرد که تردد کم است. این نور چون کنترل نشده بوده و باعث خیرگی چشم کاربران و عابران می‌شود، غالبا توصیه نمی‌شود. تنها اگر شرایطی خاص وجود داشته، توصیه می‌شود که از آن استفاده کنید. همچنین رانندگان از این نور برای علامت دادن به دیگر خودروها یا عابران استفاده می‌کنند.

همان‌طور که از اسمش مشخص است، در هنگامه بارندگی یا مه‌آلود بودن جاده مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نور سفید یا زرد، قرار است که سطح جاده را برای شما روشن و مشخص کند تا در سرعت‌های پایین، بتوانید به راه‌تان ادامه دهید. در مسیرهای پیچ در پیچ و هنگامه بارندگی و مه، این چراغ‌ها نقش حیاتی دارند و بدون آن‌ها مشکل بتوان طی مسیر کرد.